دل نوشته هاي يه مامان عاشق

نمیتونم بین درد و رنج و ترس دائمی مردم سوریه و لبنان و عراق و فلسطین و ... با درد و رنج و وحشت ناگهانی مردم پاریس فرقی قائل بشم...   نمیتونم بگم اونها چی میکشند و اینها چه کشیدند. نمیتونم حتی لحظه ای چشم انتظاری مادری نگران و کودکی وحشت زده رو در هیچ نقطه ای از دنیا با هر رنگ و نژاد و تفکری را تصور کنم. حتی وحشت اون کودک عراقی که دست آموخته داعشه و میتونه براحتی سر ببره. مگه خدا فرقی بین بندگانش گذاشته. مگه یه مادر که تمام فرزندانش در جنگ سوریه کشته شدند با مادری که فرزندش در دریا غرق شده یا تو آسمون منفجر شده یا زیر دست و پای هزارن نفر له شده یا مادری که تو خونه جلوی تلویزیون میشنوه که همون جایی که فرزندش رفته بوده کنسرت تیر ...